وضعیت کنونی منو یاد اوایل انقلاب انداخت
توی صف نوار بهداشتی آقایان بیشتر از خانم ها می ایستادند
دیگه قبح خرید نوار از داروخانه ها آنهم با اشاره ی چشم ابرو و گذاشتن نوار لابلای روز نامه و پاکت مشکی گذشته بود
تو صف پخش نوار پیر مرد و جوان و بچه و کراواتی و با درجه نظامی و غیر نظامی نداشت همه به صف منتظر دریافت سهمیه ی نوار بهداشتی بودند
صف دریافت سیگار های بهمن و آزادی هم همین طور بود از کودک هفت هشت ساله تا پیر زن هفتاد ساله سهمیه سیگار را می گرفتند بعضی ها در جا به دستفروش ها می فروختند
البته بعضی از ادارات خودشان سهمیه ی سیگار می دادند مثلا هر چند روز یک بار به ما چند بسته سیگار وینستون سه خط که می گفتند امریکایی نیست ولی اسرائیلی است می دادند
بازار کوپن فروشی هم داغ بود
انواع کوپن های اعلام شده و نشده در دسترس بود
راستی از وزیر وزرای آن زمان چه خبر چند نفرشان الان زندان هستند و چند نفرشان در بازداشت خانگی ؟
عجب روزگاری گذراندیم و عجب عمری تلف کردیم
اول سلام
و بعد چه عجب بعد از مدتها دوباره سری به اینجا زدی؟
و اما بعدتر اینکه واقعا چه روزگاری گذروندیم... ولی با اون همه تلخی و سختی هایی که داشت ولی بازهم سگ اون روزگاران به این روزها می ارزه
گاهی اوقات فکرشو که میکنم میگم اگه الان خیلی از شهدا زنده بودن کارشون به کجا می کشید؟ زندان؟ حصر خانگی؟ فساد و اختلاس؟ رانت و آقازادگی؟ و یا بودن و دیدن و زجرکشیدن ...
خدا میداند و بس
سلام
خسته شده ایم از بس که ناجوانمردی دیدیم