باشماق

اجتماعی - انسانی

باشماق

اجتماعی - انسانی

وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ

پروردگارا یونس را در دل ماهی حبس کردی

ما در جسممان حبس شده ایم

او نجات یافت

و ما هم امید به نجات داریم

ای ستار العیوب

وای بر ما اگر پرده دری کنی

آن زمان خواهیم گفت

لَیْتَنِی لَمْ تَلِدْنِی‏ أُمِّی‏، وَ یَا لَیْتَ السِّبَاعَ مَزَّقَتْ لَحْمِی وَ لَمْ أَسْمَعْ بِذِکْرِ النَّارِ»؛[1] ای کاش از مادرم زاده نشده بودم

و یا خواهیم گفت

کاشکی خاک بودم یا لیتی کنت ترابا

این روزها در آسمان تهران پرستوها به دنبال هم پرواز می کنند

1401/02/16 ساعت 11:48

نظرات 2 + ارسال نظر

Baran 1401/02/19 ساعت 20:59

سلام بر شما،
امید که درپناه حضرت حق ،سلامت و دلشاد باشید همیشه.صد البته به اتفاق و درکنار عزیزان عزیزنایضا عاقبت بخیر

این پرنده و سروصداهاش رو خیلی دوست دارمایضا لانه ی زیبایشان را
آنجا که می ایستادیم سرویس بیاید.روبه روی مان،یک ساختنان بود،که بالاسر درب ورودی اش،تقریبا کنج راستِ چهارچوب درب،پرستوها لانه ساخته بودند.آنجا که ما می ایستادیم سرویس بیاید،آنان از میان آشیانه ی شان،ما را نظاره می کردند،
البته،فقط سرو گردن شان نمایان بود و
چشم های تیزوزیبایشان.
میدونید؟من یک روز ،باخودم دوربین هندی کم بردم.پشت سر رقیه و محدثه ایستادم،از میان شانه هایشان.یواشکی زوم کردم و چشم های پرستوها رو دیدم.بچه ها هم دیدند و ذوق کردند.
سارا هم،هی به ام چشم غره میزد.