آخرین روز شعبان

برای خرید بسمت تره بار رفتم

مسیر تره بار از کوچه ی با صفایی است 

که درختان تو در تو  دارد و  محیط آرام و بی سر و صدایی است 

اسمش کوچه ی  درختی است  ولی من به آن گذر عشاق می گم 

قبل کرونا وقتی مدرسه باز بود 

صفا سیتی  دختر ها و پسر های دانش آموز بود 

در حال عبور به حکومت چهل و دو ساله  جمهوری اسلامی فکر می کردم 

در ذهنم حوادث گوناگون. همین طوری  مرور می شد 

انقلاب جنگ تحریم  ٬ صف های طویل مرغ و تخم مرغ ٬ قند و شکر و حتی سیگار بهمن و آزادی 

گفتم نکنه  این چهل دو سال  این ملت سر کار بوده اند و الکی عمر گذاشتند 

توی همین فکر بودم که پای راستم پیچ خورد و محکم زمین خوردم !

یک عابر نگاه کرد 

با دست اشاره کردم که سالم هستم 

خنده ام گرفت یعنی پاسخ خدا بود که مواظب فکر کردنت باش ! 

موقع برگشت 

از دور دود غلیظی دیدم مثل دود قطار 

همراه دود سرفه های شدید  همین طوری که به دود نزدیک می شدم گفتم سرفه ها کرونایی است 

چند تا جوان دور هم ایستاده بودند یکی شون که کل دستش خال کوبی بود 

البته فکر کنم روکش بود 

آخه کی حاضره درد سوزن را به این شکل تحمل کند 

سیگار می کشیدند با درود غلیظ و سرفه می زدند 

و آب دهان می انداختند 

گفتم کروناست 

گفت نه بابا گل است 

بعد هم تعارف زد !

من هم که روزه بودم