یاد یاران

دوره ی آموزش سربازی که تمام  شد قرعه ی  نام من را خدمت در یکی از پاسگاههای ژاندارمری مرزی با عراق  قرار داد

از آنجا که شور   و غرور جوانی  در سر داشتیم

می خواستیم مملکت را با آن هشت روی بازو مون سر و سامان بدهیم و جلو غارت بیت المال را بگیریم 

اولش از رییس پاسگاه شروع کردیم  که شما حق پرسنل را نمی دهی و از کمپوت  گرفته تا برنج و روغن و گوشت را بالا می کشی  تازه قاچاق هم رد می کنی 

سرکار استوار رییس پاسگاه گفت خب من رد می کنم تو برو بگیر 

ما هم فردا صبح علی الطلوع چهار پنج نفر را برداشتیم  و  رفتیم گشت  تا به خیال خام خود قاچاق را با قاچاقچی کت بسته تحویل عدالت دهیم قاچاق را  که نگرفتیم هیچ گرما زده و درب و داغون برگشتیم

دوستم صدایم کرد و گفت خسته نباشی  رفیق ! تو رفتی ولی خبر به قاچاقچی ها داده شد امروز تعطیل کنید 

یک روز 

استوار صدام کرد و  گفت اینطور که فکر می کنی نیست والله به  من هم  کم میدهند

بعد از شش ماه منتقل شدم به هنگ و ستادی شدم تازه  آنجا فهمیدم چه خبره 

فرمانده هنگ را بعد مدتی به جرم دزدی گرفتند پشت سرش فرمانده ی ژاندارمری تیمسار فرخ نیا هم دستگیر شد 

الان که به آن دوران فکر می کنم میگم شانس آوردیم همان هشت روی بازوی ما را هم نگرفتند

قصه  ی دوم

معلمی داشتیم در زمان رژیم سابق بسیار  حزب   اللهی امروزی 

یک شب دزد خانه اش را زد و سر کلاس درد دلش باز شد کلی انتقاد از زمین و زمان که امنیت نیست یک شب خونه که نباشی  خونه با اموال به تاراج  می رود  همین انتقاد ها کار دستش داد و زندانی سیاسی شد 

انقلاب که پیروز شد  یک مدتی فرماندار یکی ازشهرستان ها شد

خیلی دلم می خواد دوباره او را ببینم که در باره دزدی ها و اختلاس های الان چه نظری دارد